Trauma heeft vele gezichten voor de externe waarnemers. Het kan er heel hyper uitzien als in agressief, gepassioneerd, energiek, geanimeerd, argumentatief, ongeorganiseerd, impulsief, rusteloos, enz., Of het kan eruit zien als een volledige ontkoppeling of in verlegen zijn, of laf of lui, of ongefocust of apathisch, of vergeetachtig of onoplettend, enz.

Sommige mensen gedragen zich de ene dag op de ene manier en de andere dag op een hele andere manier. Anderen, gedragen zich anders naargelang bij wie ze zijn, zoals het kind dat zich op één manier gedraagt met de moeder en heel anders met vriendjes op school. Ook de aanwezigheid van een grote menigte kan bijvoorbeeld voor triggers zorgen.

Trauma in de vroege kindertijd kan heel verschillende soorten symptoomclusters veroorzaken, waardoor een bepaalde identiteit en persoonlijkheid zich ontwikkelt, terwijl het voor anderen juist een gebrek aan zelfgevoel kan veroorzaken.

Wat ik zeg is dat er veel factoren zijn die trauma veroorzaken en vele andere die bepaalde strategieën bevorderen om de traumatische omgeving te overleven. Elk kind zal alles gebruiken wat effectiever lijkt om een gevoel van veiligheid te voelen en dat hangt af van wat het risico is en welke resources het kind heeft. Elk verhaal is uniek.